Ο απόφοιτος του Κολλεγίου Ανατόλια Δήμος Αρχοντίδης υπήρξε φωτεινό παράδειγμα υπότροφου μαθητή. Ο ίδιος τίμησε την παράδοση του σχολείου με τον καλύτερο τρόπο και ο εκπαιδευτικός οργανισμός ανταπέδωσε απονέμοντάς του, το 2013, το βραβείο “Alumnus of the Year”. Παραλαμβάνοντας τότε το βραβείο ο κ. Αρχοντίδης είχε μιλήσει με συγκίνηση για “το σχολείο και τους ανθρώπους εκείνους που μέσω του προγράμματος υποτροφιών, του έδωσαν τη δυνατότητα να αλλάξει τη ζωή του”. Σήμερα μέσα από τις σελίδες του περιοδικού “Anatolia Alumnus” και από τη θέση του Εφόρου μοιράζεται τα όνειρά του για το Κολλέγιο Ανατόλια.
Συνέντευξη στη Μαρία Ψωμά
Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Anatolia Alumnus τεύχος 137 τον Δεκέμβριο 2016.
Ο κ. Δήμος Αρχοντίδης φοίτησε στο Κολλέγιο Ανατόλια με υποτροφία. Ακολούθησαν σπουδές στο Hamilton College, στο London School of Economics και στο Harvard, όπου έκανε το διδακτορικό του, όλες με υποτροφία. Σήμερα κατέχει μια ιδιαίτερα σημαντική θέση στην Eurobank, όπου είναι επικεφαλής 445 εργαζόμενων. Προηγήθηκαν κι άλλες θέσεις ευθύνης, όπως εκείνη στην Deutsche Bank στο Λονδίνο.
Είχα την χαρά και την τιμή να συνομιλήσω δια ζώσης στο γραφείο του στην Αθήνα, διαπιστώνοντας από κοντά πόσο ανοιχτόκαρδος, ευπροσήγορος κι επικοινωνιακός άνθρωπος είναι αλλά κυρίως ότι είναι ένας Anatolian ως το μεδούλι, που δεν ξεχνάει ούτε λεπτό πόσα του πρόσφερε το σχολείο, τόσο από πλευράς σπουδών όσο και από πλευράς διεύρυνσης πνεύματος αλλά και δόμησης χαρακτήρα.
Δραστήριος, ανήσυχος, πολύπλευρος και ταυτόχρονα οικογενειάρχης με 3 παιδιά, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί μιλάει για το σχολείο και πρεσβεύει πως άνθρωποι σαν τον Bissel, που πρόσφεραν τόσα στο Ανατόλια χωρίς καν να έχουν φοιτήσει σε αυτό, θα έπρεπε να ανακηρύσσονται ως οι σύγχρονοι «άγιοι». Ένα δικό του όνειρο είναι να καταφέρει στο μέλλον όλοι οι απόφοιτοι να προσφέρουν από ένα μικρό ποσό κάθε χρόνο στο Ανατόλια σαν αναγνώριση των όσων τους έδωσε το σχολειό μας.
Ας δούμε όμως τι απάντησε ο ίδιος στις ερωτήσεις μας:
Κύριε Αρχοντίδη, έχετε φοιτήσει σε μερικά από τα καλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου. Πως θα περιγράφατε αυτήν την εκπαιδευτική σας εμπειρία;
Η εμπειρία ήταν εξαιρετική! Ούτε που μπορούσα να την φανταστώ! Ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα.
Το πρώτο που σου μαθαίνουν εκεί είναι η οργάνωση, η απουσία παπαγαλίας, η ανάπτυξη των ικανοτήτων ανάλυσης και κρίσης. Οι Αμερικανοί έχουν για το πρώτο πτυχίο ένα ρητό που τα λέει όλα: “It prepares you for everything but trains you for nothing”. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους ενδιαφέρει εάν γνωρίζεις καλά το συγκεκριμένο αντικείμενο των σπουδών σου σε αυτό το επίπεδο αλλά να έχεις την ικανότητα ν’ αναλύεις τα στοιχεία που λαμβάνεις καθημερινά στην δουλειά σου και να παίρνεις αποφάσεις. Για τον λόγο αυτό σου λένε ότι αν πχ θέλεις να σπουδάσεις οικονομικά και μαθηματικά (double major), δεν μπορεί να πάρεις μόνο τα σχετικά μαθήματα. Εμένα με υποχρέωσαν να πάρω και 2 μαθήματα Τέχνης. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα γιατί δεν είχα καμιά σχέση με το αντικείμενο. Τελικά όμως πήρα Α & Α+, γιατί το μάθημα γινότανε με τέτοιο τρόπο που σου προκαλούσε το ενδιαφέρον και σε έβαζε να σκεφτείς.
Το Ανατόλια κατά πόσο συνέβαλε στην επιλογή των σπουδών σας και στην μετέπειτα πορεία σας;
Το Ανατόλια ήταν η αρχή και η βάση για όλες τις σπουδές μου και πιστεύω ότι εάν δεν υπήρχε αυτή η αφετηρία δεν θα είχα πάει τόσο καλά.
Ο Δρ Πάνος Βλάχος, Πρόεδρος του Κολλεγίου Ανατόλια απονέμει στον Δήμο Αρχοντίδη το βραβείο Alumnus of the Year 2013 (Ιούλιος 2013)
Αυτό το σχολείο σου μαθαίνει την οργάνωση. Σε ωθεί να διαβάζεις και να αποκτάς γνώσεις, παρ’ όλο που είναι επηρεασμένο από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Καλλιεργεί δε διαρκώς την σκέψη των μαθητών του στην ανάλυση και στην κρίση.
Σήμερα είστε Γενικός Διευθυντής και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Eurobank, έχοντας υπό την εποπτεία σας 445 εργαζόμενους. Θέση υψηλής ευθύνης. Εκτός από τις εξαιρετικές σπουδές σας, τι άλλο βοήθησε να φτάσετε ως εδώ;
Η τύχη και οι σωστοί άνθρωποι που συνάντησα. Πέρα από το σχολείο και το πανεπιστήμιο, μετά, ένα κομμάτι είναι θέμα τύχης κι ένα άλλο το πώς χρησιμοποιείς την εργασιακή σου εμπειρία στο επόμενο στάδιο.
Η τύχη έχει κυρίως να κάνει με τους ανθρώπους που ήταν τα αφεντικά μου, με τα οποία μπόρεσα και μπορώ να συνεργαστώ αρμονικά, χωρίς ιδιαίτερες διαφωνίες. Το άλλο κομμάτι έχει να κάνει με την εργατικότητα και πολλές φορές με το ότι δεν έχεις fall– back scenario. Για μένα δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο, έπρεπε να πετύχω καθώς δεν είχα εναλλακτική.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα τι εννοώ: Όταν πήγα για το διδακτορικό μου στο Harvard, οι έξη διδακτορικοί που ήμασταν τότε, ρωτήσαμε τον επικεφαλής διάσημο οικονομολόγο καθηγητή μας «how many chances do we have?”, γιατί είχαμε ακούσει ότι αν κάτι δεν πήγαινε καλά θα μπορούσαμε να έχουμε και μια δεύτερη ευκαιρία. Η απάντηση όμως ήταν: «You have only got one chance. You get paid a lot of money for what you do, so if you fail you haven’t got another chance”.
Εκείνη την χρονιά λοιπόν ήταν που έχασα τα περισσότερα μαλλιά μου από το άγχος. Δεν είχα άλλο σενάριο. Ήταν, ή πετυχαίνω ή γυρίζω πίσω στην Ελλάδα και πηγαίνω στρατό.
Υπάρχει χρόνος για να ασχολείστε και με άλλα πράγματα πέραν των Οικονομικών;
Ασχολούμαι με την οικογένειά μου, με το ποδόσφαιρο και το διάβασμα. Μου αρέσουν τα βιβλία και προσπαθώ να διαβάζω πριν κοιμηθώ, αν και είμαι συνήθως πολύ κουρασμένος, για τουλάχιστον 15 λεπτά. Aυτή τη στιγμή έχω τρία βιβλία που έχω ξεκινήσει. Το ένα σχετικό με την οικονομική κρίση του 2008, το άλλο για ελληνική ιστορία και το τρίτο ποια είναι τα καθήκοντα ενός Trustee. Όμως έχω και 3 παιδιά που χρειάζονται και την δική μου φροντίδα και φυσικά πηγαίνω ακόμη και παίζω ποδόσφαιρο με τον γιο μου.
Alumni of the Year 2013 κι εδώ και ένα χρόνο Trustee. Διατηρείτε στενή σχέση με το σχολείο. Γιατί;
Για εμένα είναι θέμα giving back. Εάν δεν υπήρχε το Ανατόλια δεν θα είχα επιτύχει στην ζωή μου όλα όσα έχω κάνει. Κι αυτό αφορά στην εκπαίδευση και στην γνώση που πήρα, αλλά και στον τρόπο και την όρεξη να προσπαθείς να τα αποκτήσεις. Πράγματα που δεν θα μου έδινε κανένα άλλο σχολείο. Γι’ αυτό το αγαπώ!
Τώρα θα μου πει κάποιος ότι και άλλοι αγαπάνε το σχολείο αλλά δεν ασχολούνται. Το θέμα λοιπόν είναι ότι όταν σπουδάζει κάποιος στην Αμερική, αυτό που του καλλιεργείται είναι η αίσθηση να ανταποδίδει σε σχολεία και φορείς που τον βοήθησαν. Κάτι που δεν καταλαβαίνουν πολλοί απόφοιτοι εδώ, όπου αυτό το συναίσθημα φιλανθρωπίας δεν είναι αυτόματο. Άρα λοιπόν, έχοντας ζήσει αυτό το κλίμα στην Αμερική, νιώθω κι εγώ ότι πρέπει να κάνω το ίδιο για το Ανατόλια.
Τι θα επιθυμούσατε, ιδανικά, να κάνετε στο μέλλον για το σχολείο;
Το έχω εκφράσει πολλές φορές, κυρίως στον Πρόεδρο Πάνο Βλάχο. Θα ήθελα όλοι, μα όλοι οι απόφοιτοι να δίνουν από 10ευρώ τον χρόνο, για να υπάρχει αυτή η αίσθηση της ανταπόδοσης. Για τον λόγο αυτό πιστεύω πως θα πρέπει να υπάρχουν οι class chairs , για να επικοινωνούνε σε τακτική βάση με τους συν-απόφοιτούς τους και να τους υπενθυμίζουν ό,τι ζήσανε αλλά και αυτήν την δυνατότητα ανταπόδοσης των όσων πήρανε.
Ακόμη, θα πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι οι Trustees είναι εθελοντές. Μέχρι σήμερα πολλοί, ακόμη και απόφοιτοι του Ανατόλια, πιστεύουν πως οι έφοροι πληρώνονται, αγνοώντας πως αυτό που κάνουν είναι από αγάπη και μόνο για το σχολείο. Το καταπληκτικό εδώ, αφορά τους αμερικανούς Trustees που δεν είχαν καμιά σχέση με το Κολλέγιο κι ούτε καν είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα.
Ο δεύτερος λοιπόν στόχος μου είναι να μπορέσω να διαδώσω το τι προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι, είτε βρίσκονται στην Αμερική είτε εδώ. Να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν είναι κάποιοι μέτοχοι αλλά αυτοί που έχουν χτίσει και χτίζουν το καταπίστευμα του Ανατόλια, το οποίο είναι το μαξιλάρι του. Είναι αυτοί που έχουν δεσμευτεί να δίνουν κάθε χρόνο. Έφοροι σαν τον Bissel, τον Elfner και τον Clymer είναι άνθρωποι που θα μπορούσαν, αν το είχαν επιδιώξει, να είναι ηγέτες στην Αμερική.
Πιστεύω λοιπόν ότι στο σχολείο θα πρέπει πια να εξηγούνε στα παιδιά από το Γυμνάσιο, τι είναι η έννοια του trustee και του non profit organization.
Ποιες συμβουλές θα δίνατε στους μαθητές της Β’ και Γ’ Λυκείου σχετικά με τις σπουδές και την ζωή τους;
Πολλές! Η γενική συμβουλή είναι να καλλιεργούνε πάντα την κρίση τους και την αναλυτική τους σκέψη, είναι σημαντικό για την επαγγελματική αλλά και την προσωπική τους ανάπτυξη. Αυτό είναι το νούμερο ένα.
Το νούμερο δυο, είναι ο σεβασμός στην γνώμη των άλλων. Να μάθουν να ακούνε, να κρίνουν και να κατατάσσουν στο μυαλό τους αυτό που τους λέει κάποιος. Μόνο αυτό θα τους κάνει ανθρώπους με ανεκτικότητα και ευτυχισμένους μέσα στην κοινωνία.
Το τρίτο, είναι η εργατικότητα, η σίγουρη συνταγή για την επιτυχία.
Τώρα, μια πιο πρακτική συμβουλή στις περαιτέρω σπουδές τους είναι εάν έχουν τη δυνατότητα, να επιδιώξουν να πάρουν μια εμπειρία μέρους των μεταλυκειακών σπουδών τους σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Οι νέοι μας πρέπει να δούνε πως ζούνε οι άλλοι προηγμένοι λαοί, να ανοίξει το μυαλό τους.
Υπάρχουν κάποιο καθηγητές που θυμάστε με ιδιαίτερη αγάπη;
Πρώτον από όλους τον δάσκαλό μου στο Δημοτικό Χρήστο Αλεξόπουλο, γιατί ήταν αυτός που μίλησε στον πατέρα μου για το Ανατόλια.
Μετά ποιον να αναφέρω πρώτα; Τον Πιστοφίδη; Τον Αρφανάκη; Τον Κεχαγιά; Τον Κασαπίδη; Την Μανωλοπούλου; Την Βαρβάκη; Τον Πλούσιο; Τον Αγάπη; Τον Αδάμ; Τους θυμάμαι όλους με τρομακτική ζεστασιά, ακόμη κι όταν δεν συμφωνούσα μαζί τους σε κάποια πράγματα. Οι καθηγητές ήταν δίπλα στα παιδιά πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν!
Μια τελευταία ερώτηση. Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μότο σας;
«Το Ανατόλια μου άλλαξε την ζωή»
«Την γνώση και την εκπαίδευση δεν μπορεί να σου τα πάρει κανείς»
«Εργατικότητα!»
